De klaagzangen van Gesualdo

Gesualdo’s Tenebrae Responsoria verschijnen bij publicatie zowat onmiddellijk op de index, en er is geen enkel bewijs dat de magistrale zwanenzang van het monstre sacré van de westerse klassieke ooit vroeger dan in de 20ste eeuw werd uitgevoerd. Letterlijk ongehoord dus. Dat zijn muziek echter niet bekend zou zijn geweest is een van de vele hardnekkige mythes die het leven en werk van Gesualdo omringen.

Gesualdo is altijd de undead composer van de klassieke muziek geweest, en zijn werk waart er sinds het begin van de 17de eeuw in rond als een spook. In de lijn van de historische science fiction vraagt Schmelzer en graindelavoix zich af hoe Gesualdo zou geklonken hebben in de 17de eeuw in de Lage Landen en in Duitsland als hij er zou zijn uitgevoerd: een soort virtuele missing link tussen de renaissance prima prattica en de chromatiek van Bach. Illustere figuren zoals Constantijn Huygens in Nederland en Heinrich Schütz in Duitsland kenden Gesualdo’s excentrieke werk.