Programmatoelichting:

Programmatoelichting

Rozalie Hirs laat zich voor haar nieuwe compositie charms, symmetries (2024*) deels inspireren door de Haagse School, ze studeerde vroeger immers bij Diderik Wagenaar, Clarence Barlow en Louis Andriessen - aan de laatste is charms, symmetries opgedragen. 

Karakteristiek voor de Haagse School is de tamelijk luide, ritmisch pittige muziek die geregeld versterkt en/of elektronisch gemanipuleerd wordt. Hirs koppelt in haar nieuwe werk een energiek, steeds terugkerend ritme aan dromerige, lyrische melodieën. De aandacht van de luisteraar, aldus Hirs, verlegt zich daardoor gaandeweg meer en meer van de buitenkant naar wat zichbinnenin ontvouwt.

Typisch voor haar esthetiek is de combinatie van invloeden uit zogenoemde 'hoge' en 'lage' kunst, dat wil zeggen enerzijds de avantgarde en westerse kunstmuziek en anderzijds populaire muziek, jazz, enzovoorts.

Parade is een ballet gecomponeerd door Erik Satie in 1917. Het stuk was een samenwerkingsproject van enkele toonaangevende kunstenaars uit de avant-garde van die tijd, waaronder Jean Cocteau (libretto), Pablo Picasso (decors en kostuums) en Léonide Massine (choreografie). Het werd geproduceerd door de beroemde Ballets Russes van Serge Diaghilev. De muziek van Satie voor Parade is bijzonder innovatief en bevat elementen van moderne muziek die ongebruikelijk waren voor die tijd.

Satie's muziek voor Parade is gebaseerd op eenvoudige, vaak repetitieve structuren met invloeden van populaire muziekstijlen, zoals cabaret en jazz. In deze bewerking van Ensemble Klang’s slagwerker Joey Marijs zien we Satie's gebruik van ongewone instrumenten zoals een typemachine, een sirene, en pistoolschoten om een unieke en mechanische sfeer te creëren. De compositie past bij Satie's eigenzinnige en minimalistische stijl, die een directe breuk vormde met de emotionele, lyrische stijl van veel klassieke muziek uit die tijd.

Music in Similar Motion (1969) van Philip Glass is een belangrijk voorbeeld van zijn vroege minimalistische stijl, die gekenmerkt wordt door repetitieve structuren en geleidelijke veranderingen. Het stuk is geschreven voor variabele bezettingen en kan gespeeld worden door verschillende combinaties van instrumenten. In deze bijzonder versie breidt Ensemble Klang haar bezetting uit met orgel, gespeeld Geerten van de Wetering.

Nulls and Voids van Rick van Veldhuizen is een gloednieuw werk geïnspireerd op Anton Bruckners Symfonie in d mineur, ook wel Die Nullte genoemd. Het is één van de meer subtiele symfonieën van de Oostenrijkse romanticus. De keuze voor Klang, dat naast de blazers enkel uit niet-dragende instrumenten bestaat, contrasteert op interessante wijze met het bronmateriaal. Zo wordt het orgel vervangen door de saxofoons en trombone en duikt het oorspronkelijke thema op als gitaarsolo.

Uitvoerende

Erik-Jan de With saxofoon
Michiel van Dijk saxofoon, klarinet, fluit
Anton van Houten trombone
Joey Marijs slagwerk
Saskia Lankhoorn piano, toetsen, stem
Pete Harden gitaren
Geerten van de Wetering orgel

Binnenkort in Amare