Fotoreportage legt bezoekers vast in al hun facetten
december 2024, interview
Voor de seizoensbrochure van 24/25 maakte stadsfotograaf Rene Castelijn een fotoreportage over de bezoekers van Amare. Een maand lang legde hij bezoekers vast in al hun facetten, op verschillende momenten. Mensen in Amare wordt nu tijdelijk tentoongesteld op het Kunstenplein. We vroegen de fotograaf naar het maakproces en zijn inspiratie.
Van 2 december tot 6 januari is de expositie Mensen in Amare op het Kunstenplein te bewonderen. Hoe is deze fotoreportage tot stand gekomen?
“Deze fotoreportage kwam tot stand toen ik door Amare en Stof Rotterdam werd gevraagd om beelden te maken voor de seizoensbrochure 2024/2025. Voor zo’n brochure leveren de gezelschappen natuurlijk ook beeld over voorstellingen aan, maar er was ook een wens om aandacht te besteden aan Amare zelf.
Al snel kwamen we op het idee om de bezoekers van Amare in de spotlight te zetten. We wilden een idee geven van de verschillende wegen die mensen in Amare afleggen, en de heel uiteenlopende dingen je in Amare kan doen op een dag.
Om dat vast te leggen, ben ik een maand lang naar vele activiteiten, concerten en voorstellingen geweest. Het resultaat: een fotoserie met echte momenten, waarin de diversiteit van de bezoekers van Amare centraal staat. De foto’s bevielen uiteindelijk zo goed dat we ook besloten ze tijdelijk te exposeren op het Kunstenplein.”
Vond je het een bijzondere reportage om te maken? Was er iets opmerkelijk of inspirerend aan de bezoekers van Amare?
“Echt contact met mensen is altijd inspirerend. Opmerkelijk was dat iedereen heel erg zichzelf was. Dat is echt uniek. Vrijwel niemand weigerde medewerking aan de fotografie en iedereen staat in volledige rust op de foto, dat maak ik niet vaak mee. Vaak vragen mensen zich af hoe ze moeten staan, dat komt de spontaniteit van het beeld niet ten goede. Of ze nemen een pose aan die ze kennen van tv of internet. Maar dat gebeurde in Amare dus niet.”
Wat is het meest bijzondere moment dat je hebt meegemaakt in Amare terwijl je de fotoreportage aan het maken was?
“Sommige mensen vallen je op, omdat ze iets uitstralen. Maar je moet je ook voorstellen dat de mensen een kwartier voor een voorstelling aankomen; ze verwachten dan geen fotograaf die ze ‘lastigvalt’. Ze willen snel nog naar het toilet, een drankje halen en de zaal in. Ik moest heel snel handelen om meerdere mensen voor de camera te krijgen. Soms rende de hoofdprijs een minuut voordat de voorstelling begon zo langs me heen de zaal in. Tja, dan heb je gewoon pech.
Als tijd een rol speelt ga je anders denken en kijken. Ik moest vaak binnen een minuut handelen en meestal levert dat minder materiaal op, maar in dit geval werkte het gewoon heel goed. Op een bepaalde manier vind ik het dus bijzonder dat ik in zo’n korte tijd zoveel treffende portretten heb kunnen maken. Wat er aan de muur in Amare hangt is ongeveer een kwart van de gemaakte beelden, want uiteindelijk moest ik ook keuzes maken."
"Als fotograaf kijk ik veel mensen in de ogen, zo probeer ik in de korte tijd die ik heb contact met ze te maken. Namen vergeet ik snel maar een persoon die ik gefotografeerd heb, herken ik daarna uit duizenden. Onlangs kwam ik een van de geportretteerden ergens in de stad tegen. Die persoon zag er totaal anders uit, maar ik wist direct dat hij het was. Dan maak ik natuurlijk even een praatje!”
Wat doe je nog meer als fotograaf? Waar haal jij jouw inspiratie vandaan?
“Er is in mijn ogen geen dankbaarder onderwerp dan de mens. Daaruit put ik mijn inspiratie. Maar wat is een mens? Ik ben afgestudeerd in de filosofie, dus dat soort vragen houden me al mijn hele leven bezig.
Als mensen vragen waar dat voor mij over gaat, haal ik altijd Immanuel Kant aan. Volgens hem bestond de filosofie uit drie vragen: Wat moet ik doen? Wat kan ik weten? En waarop mag ik hopen? Dit zijn abstracte vragen die een rol kunnen spelen bij waardevolle beslissingen. Eigenlijk vind je ze al terug bij Plato: in zijn ideeënleer omschreef hij dit als de vraag naar het goede, het ware en het schone.
Wat heeft dit nu met fotografie te maken? De vertaalslag hiervan is ook zeker niet direct. En toch zie ik deze vragen wel terug in mijn portretten. Inhoud geeft de vorm diepte, en dat zie je naar mijn idee terug in mijn beeld. In mijn autonome werk als fotograaf werk ik meer conceptueel. Dan werk ik natuurlijk ook wel met mensen, en soms ook in samenwerkingsverband. Maar toch is het totaal anders, misschien soms zelfs een beetje gestoord haha.
Voor mij is mijn autonome werk een manier om mij te uiten, mijn creativiteit te voeden en te ontsnappen aan het existentiële karakter van de werkelijkheid. Je kunt het bekijken op castspace.nl“
Wat hoop je dat de voorbijgangers en bezoekers meenemen van de expositie in Amare?
“Ik hoop dat voorbijgangers en bezoekers een gevoel van verbondenheid voelen. Elk portret vertelt een uniek verhaal, maar samen vormen ze een groter geheel dat ons herinnert aan de diversiteit en schoonheid van de mens in het algemeen. Een mens die niet acteert, maar gewoon helemaal zichzelf is.”
De expositie Mensen in Amare hangt t/m 6 januari 2025 op de houten bank van het Kunstenplein en is vrij te bezoeken.
Meer Amare Stories
